Op je tijd en je energie moet je zuinig zijn. Die kun je namelijk maar één keer besteden. Het is enorm zonde als je niet gelukkig bent in je werk en het is ook nergens voor nodig.
De vrouw die ik al sinds mijn afstudeerstage als mijn mentor beschouw heeft mij doen inzien dat ik zuinig moet zijn met mijn energie. Meer nog dan veel anderen lijd ik eronder wanneer ik ergens werkzaam ben waar mijn batterij snel leegloopt. Met andere woorden: ik ben niet het type dat het lang volhoudt op een werkplek waar ik me niet thuis voel. Het heeft best lang geduurd voor ik daarmee om leerde gaan en kon accepteren dat zelfs een ‘schouders eronder en dóór’-mentaliteit me niet zou helpen hierbij. Uiteindelijk liep ik tegen de lamp, belandde ik bijna in een burn-out en tja, dan wordt de noodzaak om iets te veranderen ineens wel hoger.
Besteed eens aandacht aan jezelf en je energieniveau. Als je meerdere van de volgende 13 signalen herkent dan is het wellicht toch eens tijd om uit te gaan kijken naar werk waar je blij van wordt.
Je batterij raakt snel leeg en je hebt ook niet echt een buffer meer. Het kost je steeds meer tijd om jezelf op te laden voor de volgende werkdag.
Hangt erg samen met punt 1. Als iets zoveel energie kost dan heb je ook wat betreft slaap meer nodig om te herstellen.
Zodat je dus niet hoeft te gaan. Op de middelbare school kon je dat nog wel eens maken en als je geluk had hield je moeder je soms uit de goedheid van haar hart thuis, maar als werkende volwassene moet je toch echt even achter je oren krabben als je dit doet.
De gemiddelde werkweek van Nederlanders is al tien jaar onveranderd: 31 uur, ongeveer vier dagen in de week. Het gemiddelde aantal vakantiedagen bij een fulltime baan is 25,6. Laten we dat afronden naar 26.
Een jaar heeft 365 dagen, 52 weken. Als je vier dagen per week werkt, betekent dat dat je drie dagen vrij hebt. Dat zijn 156 dagen. Je zit je op zondag klote te voelen omdat het bijna maandag is, dus die dag is eigenlijk verpest: 52 dagen minder (156 – 52 = 104). Twee dagen fijn = vijf dagen tegenzin. En dan nog die vakantiedagen.
Een simpel rekensommetje leert ons het volgende: je hebt 104 dagen vrij + 26 vakantiedagen = 130 dagen dat je je niet klote voelt. Draai het om: 365 – 130 = 235.
Geen grap, je zit je dus 235 dagen per jaar kut te voelen als je je baan niet leuk vindt. Dat is 64% van je tijd!!! Kun je je voorstellen hoe immens veel beter je je voelt als je ergens werkt waar je het naar je zin hebt?
Met andere woorden: je staat eigenlijk niet meer achter de normen en waarden van de organisatie waar je werkt. Of je voelt je benadeeld. Of achtergesteld, of niet gewaardeerd. Ben je dan nog blij met je werkgever? Hoe hard werk je er dan nog voor? Maar ook: wat zou je nodig hebben om wel weer achter je werk te staan?
Niet alleen omdat ontevredenheid energie vreet, maar ook omdat je niet meer zo bevlogen bent en eigenlijk alleen op komt dagen omdat het voelt alsof je moet, of omdat je dat salaris nodig hebt.
Dit zag ik mijn vriend een aantal jaar geleden doen toen hij nog bij zijn vorige werkgever werkte. Wat onschuldig begon als ‘de vacaturemarkt verkennen’ mondde uit in grote delen van de dag actief zoeken naar een nieuwe baan. Het duurde niet lang voor ik hem adviseerde dat het misschien een goed idee was als hij een knoop zou doorhakken en zijn heil ergens anders zou zoeken.
Het demotiveert dat je geen mogelijkheid krijgt om nieuwe competenties te leren of door te groeien binnen de organisatie.
Voor onze generatie is erkenning op de werkvloer erg belangrijk. We vinden werkgeluk en voldoening vaak belangrijker dan geld en status. We verwachten dat we fouten mogen maken, dat we ons mogen ontwikkelen en dat we feedback krijgen waar we iets mee kunnen. Daarnaast wensen we een coach of een mentor, iemand waar we tegenop kunnen kijken en die het ons ook verteld als we op het goede pad zitten. Als je erkenning mist kan dat je werkplezier ernstig vergallen.
Je krijgt bij je functie gratis een stel anderen waar je mee moet werken. Dat kan gezellig zijn, of niet zo gezellig. Het kan ook zijn dat het best leuk was toen je begon met werken bij deze werkgever, maar dat je in de loop der tijd toch een soort van uit elkaar groeit. Of dat je gewoon even de tijd nodig had je te realiseren dat dit niet helemaal jouw type mensen zijn. Het kan een serieuze dealbreaker zijn wanneer je niet goed overweg kunt met je collega’s, vooral wanneer je gevoelig bent voor sfeer.
Dat hij onder je niveau is, of juist ver erboven. Of dat de verwachting die je van deze functie had niet helemaal overeenkomt met de werkelijkheid. Een diffuus beroepsbeeld is niet alleen bij middelbare scholieren een lastige kwestie, ook bij volwassenen kan dat nog misgaan.
Een half uur tot de koffiepauze, nog een paar uur tot de lunch… Helaas vliegt de tijd wanneer je het leuk hebt en kruipt ‘ie wanneer er niks aan is. Op deze manier duurt een werkdag eindeloos en voel je je totaal niet voldaan.
Dit is een hele belangrijke, want uit fysieke klachten kun je vaak heel veel afleiden. Als je merkt dat je op regelmatige basis niet lekker bent, houd dan eens bij op welke dagen en tijdstippen dit is. Soms kun je hier een patroon uit opmaken.
Ik word echt ziek als ik langere tijd uit balans ben, het te druk heb met dingen waar ik geen energie van krijg of niet meer alle ballen hoog kan houden. De laatste keer dat dit gebeurde begon het met de zoveelste blaasontsteking die uiteindelijk doorschoot naar mijn nieren en resulteerde in een nierbekkenontsteking. Daar word je niet blij van. Ik wil maar zeggen: je lichaam kan sterk reageren op een hoofd dat uit balans is.
Let op jezelf, friend! Ik wil graag dat het goed met je gaat. Laat het me weten als ik je ergens bij kan helpen.
Cheers,
Lotte